Hey Yıllar...

Bu ara eski hatalarımı tekrarlamamak için kendimle bir mücadele içerisindeyim. Geçmişte mantığımla duygularımın çeliştiği noktalarda yaptığım hatalara bakıyorum, üzücü de olsa tutarlı bir şekilde benzer hataları yapmışım. İşin kötüsü bunun farkında olmama rağmen bugün bile aynı hataları yapmaya razıyım. Leman Sam'ın Hey Yıllar şarkısı geliyor aklıma. Cımbızlama olmasın, hepsini yazayım.

yine gece ve ben başbaşayım anılarla
beyaz bir kuş öyle canlı yine düşlerimde
hey yıllar yenilmedim size umutlarım yine aynı
sessizlik geceyi sarsa da her gün bir yarın var ya
hey yıllar yenilmedim size rüyalarım yine aynı
bir tutku yaşıyorum yine, aynı telaş içimde

bilmez kimse nasıl geldi geçti yalnızlıklar
kolay mıydı silip atmak sanki korkuları

**hey yıllar yenilmedim size benim için bahar aynı
aynı o ılık rüzgar yine esiyor ellerimde
hey yıllar yenilmedim size hatalarım bile aynı
hep aynı sevgiye hasretim, duygularım hep aynı

bilmez kimse nasıl zordu gülmek zaman zaman
uçup gitti hayat yavaş yavaş avuçlarımdan

**

Şarkıda benim özellikle takıldığım kısım hatalarla ilgili olan:

hey yıllar yenilmedim size hatalarım bile aynı

İşte burada bir çelişki yaşıyorum. Hataların aynı olması aslında bir yenilgi değil midir? Hatalardan ders almayacaksak tecrübenin kıymetini silip atıyor olmuyor muyuz? Yoksa herşeye rağmen aynı hataları yapabilmeyi göze almak mıdır zamana meydan okumak...